Walvissen zijn grote zeezoogdieren die jaarlijks duizenden kilometers afleggen in de oceaan. Deze trek volgt vaak een vast patroon en zijn essentieel voor hun overlevingsstrategie. De meeste walvissoorten verplaatsen zich tussen voedselrijke gebieden in koude wateren en warmere gebieden waar ze zich voortplanten. In dit artikel kijken we naar verschillende aspecten van deze migraties.

Redenen voor migratie

Walvissen migreren voornamelijk om twee redenen; voor voedsel en voor  voortplanting.

In de zomer zoeken veel soorten de koudere, voedselrijke wateren van de poolgebieden op. Hier is een overvloed aan plankton, krill en vis. Walvissen eten dan veel om voldoende vetreserves op te bouwen.

In de winter trekken ze naar warmere tropische of subtropische gebieden. Deze regio’s zijn minder rijk aan voedsel, maar bieden gunstige omstandigheden voor het grootbrengen van jongen. Warmer water verlaagt het risico op onderkoeling bij pasgeboren kalveren, die nog geen dikke speklaag hebben.

Voorbeelden van migraties

Bultrug (Megaptera novaeangliae)

De bultrugwalvis staat bekend om zijn lange migratieroutes. Populaties trekken jaarlijks van voedselgebieden rond de polen naar voortplantingsgebieden bij o.a. Madagaskar of Brazilië. Hierbij volgen ze meestal de kustlijn. De afstand kan oplopen tot 8.000 kilometer per reis.

Grijze walvis (Eschrichtius robustus)

De grijze walvis migreert langs de westkust van Noord-Amerika. In de zomer voedt hij zich in de Beringzee. In de winter trekt hij naar de westkust van Mexico om te baren. dit is een reis van tot wel 9000 kilometer

Noord-Atlantische noordkaper (Eubalaena glacialis)

Deze ernstig bedreigde soort migreert van voedselgebieden bij Canada en het noordoosten van de VS naar voortplantingsgebieden voor de kust van Florida en Georgia. Tijdens deze migratie zijn botsingen met schepen en geluidsoverlast belangrijke risico’s. Er is ook een populatie noordkapers in de Oostelijke Atlantische oceaan.

Risico’s tijdens de trek

Walvissen lopen tijdens hun migratie verschillende risico’s:

• Botsingen met schepen: Vooral in drukbevaren zeeën kunnen walvissen dodelijk gewond raken.
• Geluidsoverlast: Industriële activiteiten zoals olieboringen en maritieme sonar verstoren de communicatie en navigatie van walvissen.
• Klimaatverandering: De opwarming van oceanen beïnvloedt voedselverspreiding en kan migratieroutes verstoren.
• Vervuiling: Chemische stoffen en plasticdeeltjes hopen zich op in de voedselketen en kunnen schadelijk zijn voor walvissen.

Beschermingsmaatregelen

Internationale organisaties en overheden hebben beschermingsmaatregelen ingevoerd, zoals:

• Aangepaste vaarsnelheden in migratiegebieden.
• Beschermde mariene zones langs bekende migratieroutes.
• Monitoringprogramma’s met satelliettracking en akoestische meetstations.

Toch blijven veel walvispopulaties kwetsbaar. Vooral de noordkaper telt nog maar enkele honderden individuen.